«Είμαστε σε επιφυλακή. Μας έστειλαν μήνυμα στο 112. Όσοι είχαμε αυτοκίνητα και μπορέσαμε να φύγουμε από τον Παλαμά φύγαμε. Οι υπόλοιποι περιμένουν τη βροχή. Υπάρχουν άνθρωποι που μένουν ακόμα σε σκηνές. Έχει έρθει ο στρατός, έχουν έρθει βάρκες της ΕΜΑΚ. Ο κόσμος είναι φοβισμένος, αγανακτισμένος. Τρεις εβδομάδες δεν έχουμε νερό για ανθρώπινη χρήση. Τις τελευταίες τέσσερις ημέρες δεν έχουμε νερό ούτε για τις αυλές ούτε για τις τουαλέτες.
Έχουμε μικρά παιδιά, ανθρώπους που ξενιτεύτηκαν για πάντα, έφυγαν από τον Παλαμά. Και δεν είναι μόνο ότι δεν έχουν σπίτι. Δεν έχουν αυτοκίνητο, δεν έχουν δουλειά, δεν έχουν λόγο ύπαρξης στην περιοχή. Εμένα με φιλοξενεί η κουμπάρα μου σε ένα σπίτι στους πρόποδες ενός βουνού. Τα αναχώματα στην περιοχή δεν υπάρχουν. Οι δρόμοι είναι διαλυμένοι. Υπάρχουν άνθρωποι που τα σπίτια τους κατέρρευσαν και ζουν στο κλειστό γυμναστήριο του Παλαμά. Εκεί στεγάζεται και το Κέντρο Υγείας γιατί έχει πλημμυρίσει και ο Παλαμάς επιβιώνει με την βοήθεια των εθελοντών και τους ευχαριστούμε πάρα πολύ», είπε η κ. Μιχοπούλου και συνέχισε, «Αυτά που βλέπετε εσείς στην τηλεόραση είναι λίγα μπροστά σ αυτά που εμείς αντιμετωπίζουμε και μυρίζουμε. Υπάρχει απίστευτη δυσωδία γιατί εκτός από τα νεκρά ζώα, έχουμε και τα πράγματα από τα σπίτια τα οποία δεν έχουν μαζευτεί από τους δρόμους».
«Αυτό που έγινε ήτανε πόλεμος. Και εξακολουθούμε να έχουμε πόλεμο. Σήμερα που περιμένουμε τη νέα κακοκαιρία, βρίσκεται σε κάποια σημεία ο στρατός και βάρκες της ΕΜΑΚ. Δεν ξέρουμε τί έχουν σκοπό να κάνουν. Το μήνυμα που μας έστειλαν είναι να μην κυκλοφορεί ο κόσμος αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος κατά τη διάρκεια της κακοκαιρίας. Δεν μας ζήτησαν να εγκαταλείψουμε τα σπίτια μας αλλά όσοι έχουμε κάπου αλλού να μείνουμε φύγαμε. Ακόμα και σε όροφο να είναι το σπίτι δεν μπορούμε να ζήσουμε εκεί. Χωρίς νερό, φαγητό. Δεν καταλαβαίνω τι θα κάνει ο στρατός; Θα μας φέρει φαγητό, νερό, ρεύμα; Προφανώς είναι εδώ για ψυχολογικούς λόγους», ανέφερε.
«Τα σχολεία δεν άνοιξαν καμία ημέρα. Απολυμάνθηκαν αλλά δεν άνοιξαν. Στα σχολεία μας έχουμε και κοντέινερ που μας έμειναν από τους σεισμούς, γιατί το έχουμε ζήσει και αυτό. Υπάρχουν παιδιά που δεν θα ξαναπάνε σχολείο. Δεν ξέρουμε αν θα ανοίξουν τα σχολεία και πώς θα πάνε στα σχολεία. Δεν ξέρουμε αν έχουν έρθει βιβλία. Η μικρή μου κόρη που κανονικά θα φοιτούσε φέτος στην έκτη Δημοτικού πρέπει να πρόλαβε το…φυσιολογικό σχολείο, χωρίς σεισμούς, χωρίς πλημμύρες, χωρίς κορωνοϊο, τις δυο πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Είμαστε πρόσφυγες στον ίδιο μας τον τόπο», κατέληξε.
