«Είχα την τιμή να γνωρίσω προσωπικά τον πρώην βασιλιά. Το 1991 ζήτησε ο ίδιος να με συναντήσει. Πήγα ως βουλευτής και τον βρήκα στο Λονδίνο. Εκείνο που θέλω να σημειώσω από την πρώτη συνάντηση που κάναμε είναι ότι ήταν πολύ ενήμερος για τα διεθνή γεγονότα που είχαν σχέση και με την Ελλάδα. Μάλιστα ο υπασπιστής του τότε, πριν μπω να τον συναντήσω μου είχε πει να μην κάνω καμία νύξη για βασιλικό κόμμα καθώς δεν ήθελε ούτε καν να σκέφτεται ότι θα μπορούσε να γίνει καπηλεία της βασιλείας από κάποιους πολιτικούς. Μετά ζήτησε να παρευρεθούν μερικές πολιτικές προσωπικότητες της Ελλάδας στον γάμο του γιου του Παύλου στο Λονδίνο, και διοργάνωσα εγώ αυτή την αποστολή. Έκτοτε είχα μόνο τηλεφωνική επικοινωνία μαζί του. Τελευταία φορά μίλησα μαζί του πριν 3 χρόνια. Ήταν ήδη άρρωστος. Η φωνή του ήταν πεσμένη, κουρασμένη. Είχαν ήδη εκδηλωθεί τα πρώτα συμπτώματα της ασθένειας του. Δεν μπορούσαμε να συζητήσουμε πολλά», υπογράμμισε ο κ. Ζαχαράκης, τονίζοντας ότι ο τέως βασιλιάς ήταν πολύ περισσότερο Έλληνας από κάποιους που παρίσταναν του Έλληνες επισημαίνοντας και πως θυσίασε το θρόνο του για να αποκατασταθεί η δημοκρατία.
«Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος. Πολύ Έλληνας, και περισσότερο από κάποιους που παριστάνουν τους Έλληνες. Την περίοδο που δεν μπορούσε να έρθει στην Ελλάδα, είχε στενοχωρηθεί. Το έφερε βαρέως, διότι και ο παππούς του και ο πατέρας του είχαν πολεμήσει για την Ελλάδα και είχαν προσφέρει πολλά στην πατρίδα. Είχε προλάβει να γίνει βασιλιάς για πολύ λίγα χρόνια και απεδείχθη ότι δεν ήξερε από πολιτική ο ίδιος. Έκανε πιθανώς κάποιες λανθασμένες επιλογές αλλά μην ξεχνάμε ότι ήταν ο μοναδικός πρώτος αντιστασιακός και θυσίασε τον θρόνο του για να αποκατασταθεί η Δημοκρατία. Και δυστυχώς αυτοί που τον παρότρυναν να το κάνει τον εγκατέλειψαν στο τέλος. Μέχρι το τέλος του ήταν πικραμένος από συμπεριφορές και καταστάσεις», κατέληξε.
