Ο Γιάννης Μπουτάρης, γεννημένος στις 13 Iουνίου του 1942 αποτέλεσε τον 60ό δήμαρχο Θεσσαλονίκης, διατελώντας τα καθήκοντά του από την 1η Ιανουαρίου του 2011 έως τις 31 Αυγούστου του 2019, αφού κέρδισε δύο διαδοχικές δημοτικές εκλογικές αναμετρήσεις, ενώ από το 2018 είχε αποφασίσει να μην κατέλθει υποψήφιος στις επόμενες αυτοδιοικητικές.
Ήταν επιχειρηματίας, πολιτικός, οινολόγος και κατείχε πτυχία Χημείας, ενώ από τον Ιανουάριο ήταν δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης με την παράταξη του Σπύρου Πέγκα.

Η καταγωγή του ήταν βλάχικη, από το Κρούσοβο της Βόρειας Μακεδονίας, το Νυμφαίο της Φλώρινας και τη Μοσχόπολη της Αλβανίας. Παππούς του ήταν ο συνονόματός του Γιάννης Μπουτάρης, ο οποίος ίδρυσε το πρώτο οινοποιείο της οικογένειας στη Νάουσα.
Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του Πειραματικού Σχολείου Θεσσαλονίκης, στο γυμνάσιο του Κολλεγίου Ανατόλια και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο τμήμα Χημείας του ΑΠΘ.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 απέκτησε ιδιόκτητο αμπελώνα στο Γιαννακοχώρι Ημαθίας, όπου φύτεψε αμιγή ποικιλία ξινόμαυρου, εφαρμόζοντας πρωτοποριακές, για την περιοχή, τεχνικές. Παράλληλα αναφέρεται πως η συγκεκριμένη δραστηριότητα του Μπουτάρη έδωσε ώθηση στην αμπελουργία της Νάουσας.

Ύστερα από τα χρόνια ενασχόλησης του με επιχειρηματικές δραστηριότητες παρουσίασε οικολογική δράση, ιδρύοντας τον οργανισμό «Αρκτούρος» για την προστασία της αρκούδας, των άγριων ζώων και της φύσης των ελληνικών δασών. Έχει διατελέσει πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου, καθώς και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης. Κατά τη δεκαετία του 1980 και του 1990 είχε εμπλακεί με επιτυχία στη διοίκηση του τμήματος μπάσκετ του Άρη.

Το 2020 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πατάκη, σε συνεργασία με τη Μαρία Μαυρικάκη, η αυτοβιογραφία του Εξήντα χρόνια τρύγος, όπου ανιστορείται η ταραχώδης ζωή του και κυρίως η ενασχόλησή του οινοποιού κυρ Γιάννη με το αμπέλι και το κρασί.

Πάντα ανθρώπινος, μιλούσε ανοιχτά για τον προσωπικό του αγώνα απεξάρτησης από το αλκοόλ, ζητώντας τη στήριξη της πολιτείας και την κατανόηση της κοινωνίας προς τους τοξικοεξαρτημένους.

Το 2002 ο Μπουτάρης εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό του Αγάπιου Σαχίνη. Το 2006 ηγείται της ανεξάρτητης από κομματικές ταμπέλες, παράταξης “Πρωτοβουλία για την Θεσσαλονίκη” με την οποία εκλέγεται τελικά δήμαρχος Θεσσαλονίκης το 2010 με διαφορά 329 ψήφων.

Ο Μπουτάρης εξελέγη δήμαρχος στην καρδιά της οικονομικής κρίσης και για εννέα χρόνια υπηρέτησε τη Θεσσαλονίκη με σεβασμό προς το δημόσιο χρήμα. Εργάστηκε με πάθος για την εξωστρέφεια της πόλης προκειμένου να στηρίξει την τουριστική της ανάπτυξη. Παράλληλα, δεν δίσταζε να τοποθετείται ξεκάθαρα σε ζητήματα που ξεπερνούσαν το πλαίσιο της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπως η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ το καλοκαίρι του 2015 ή η Συμφωνία των Πρεσπών το 2018. Η θητεία του σημαδεύτηκε από την άγρια επίθεση που δέχθηκε έξω από το Λευκό Πύργο σε εκδήλωση μνήμης για τη γενοκτονία των Ποντίων.

Ως δήμαρχος Θεσσαλονίκης, ο Γιάννης Μπουτάρης συγκρούστηκε μετωπικά με στερεότυπα και προκαταλήψεις. Εργάστηκε με σθένος για τη διατήρηση της μνήμης των Εβραίων Θεσσαλονικέων που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα, ενώ επί των ημερών του πραγματοποιήθηκε το πρώτο gay pride στη Θεσσαλονίκη με τον ίδιο επικεφαλής της πομπής.

Σε ανάρτηση από το Κτήμα Κυρ - Γιάννη πριν από λίγα λεπτά αναφέρεται:

«Έφυγε από τη ζωή σήμερα το βράδυ, σε ηλικία 82 ετών, έχοντας δίπλα του την οικογένειά του.

Οραματιστής, χαρισματικός, πρωτοπόρος, αντισυμβατικός, ο Γιάννης Μπουτάρης είναι η ιστορία, αλλά και η πηγή έμπνευσης της αναγέννησης του ελληνικού κρασιού.

Και όχι μόνο.

Μια ανεξάντλητη δύναμη της φύσης που απαντούσε στο μικρό της όνομα.

Ο κυρ-Γιάννης θα βρίσκεται για πάντα στην καρδιά μας».

Ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Στέλιος Αγγελούδης έγραψε: