Μάλιστα η 51χρονη Βρετανίδα επέλεξε να αγωνίζεται τόπλες, σε μια προσπάθεια να «κανονικοποιήσω τη μαστεκτομή και το να μην έχεις στήθος» όπως είπε στο People.
Σαν μια σύγχρονη Αμαζόνα, μετά τη σωματική και ψυχική ανάρρωσή της από την επέμβαση αισθάνεται πλέον πιο «απελευθερωμένη», τώρα που δεν τη βαραίνει το στήθος της στο τρέξιμο. «Διαπίστωσα ότι υπήρχαν πλεονεκτήματα, ας είμαστε ειλικρινείς: Δεν χρειαζόταν να φοράω σουτιέν όταν έκανε ζέστη. Δεν ίδρωνα. Έτσι, σκέφτηκα να δείξω τη θετική πλευρά. Και ειδικά το γεγονός ότι παραμένω ζωντανή».
Στην περίπτωσή της, διαγνώστηκε με έναν εξαιρετικά επιθετικό καρκίνο που δεν εμφανίστηκε στη μαστογραφία που έκανε λίγες μόλις εβδομάδες προτού ψηλαφίσει «ένα μικροσκοπικό εξόγκωμα». Η μητέρα δύο παιδιών, τότε 49 ετών, πήγε σε κλινική για υπέρηχο, οπότε «ανακάλυψαν πέντε μυστηριώδεις περιοχές που έδειχναν μη φυσιολογικές». Οι βιοψίες έδειξαν καρκίνο που είχε ξεκινήσει από τους γαλακτοφόρους αδένες. Μέχρι να κάνει διπλή μαστεκτομή, τα μικροσκοπικά ογκίδια «είχαν φτάσει τα πέντε εκατοστά», τόσο γρήγορα που εξαπλωνόταν.
Τους επόμενους έξι μήνες τούς πέρασε πενθώντας για το σώμα που είχε χάσει. Ένα από τα πράγματα που τη βοήθησαν να αποδεχτεί το νέο της σώμα ήταν το τρέξιμο. Για την ακρίβεια, είχε αρχίσει να τρέχει πριν από την επέμβαση, αλλά μετά έθεσε τον στόχο ενός μαραθωνίου.
«Χωρίς το στήθος μου έπρεπε να εξελιχθώ σε κάτι άλλο. Άρχισα να τρέχω τόπλες κι αυτό με βοήθησε να το αποδεχτώ ακόμα περισσότερο καθώς έδειχνα και στους άλλους ότι συμφιλιωνόμουν με τον εαυτό μου και ότι ήμουν δυνατή. Δεν κρυβόμουν».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
