«Περικλή, δεν ξέρω αν το θυμάσαι αλλά, όταν πρωτογνώρισα την Δέσποινα, εσύ ήσουν στην κουζίνα. Δηλαδή εσύ μαγείρευες και η Δέσποινα δούλευε στο εστιατόριο. Ήταν ο Περικλής στην κουζίνα, εγώ είχα πάει για φαγητό και η Δέσποινα σέρβιρε. Είχε σουπλά επάνω το τραπέζι και προς το τέλος, αφού είχαμε φάει τα πάντα, ήθελε να πάρει το σουπλά για να καθαρίσουν. Εγώ όμως χρειαζόμουν το σουπλά γιατί ήθελα να αφήσω το τηλέφωνο. Γιατί θεώρησα πιο σωστό να δώσω το τηλέφωνο, όχι να ζητήσω το τηλέφωνο και αν θέλει ο άλλος να σε πάρει.

Δεν είναι ιπποτικό να δώσεις εσύ το τηλέφωνο; Εγώ τελικά το έδωσα το σουπλά, έσκισα όμως ένα κομμάτι για να γράψω το τηλέφωνο. Η Δέσποινα νόμιζε ότι ήθελα να πληρώσω και ήταν το ΑΦΜ για τιμολόγιο και, όταν μπήκα μέσα, ήταν κάποιος φίλος της σερβιτόρος που είδε την φάση. Με γούσταρε και αυτός και της είπε: Μωρή, σου έδωσε τηλέφωνο η Κινέζα;».