Όλα ξεκίνησαν, όπως ο ίδιος αναφέρει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, από μια συνάντηση που είχε με τον διοικητή της Μεραρχίας στην Έδεσσα. «Πριν από πέντε χρόνια, μαζί με τον πατέρα μου είχαμε πάει να ευχηθούμε στον τότε Υποστράτηγο Δημήτριο Γλυμή, καθώς είχε πρωτοέλθει στην Έδεσσα, ως διοικητής της Μεραρχίας, και μού χάρισε το πρώτο μου μπρελόκ. Αυτό ήταν», εξηγεί ο Αναστάσιος Σλατίνης και σημειώνει πως με την υποστήριξη των γονιών του και με τη στήριξη όλων των αξιωματικών σε όλη την Ελλάδα, άρχισε να συγκεντρώνει μια συλλογή, που τώρα έχει περίπου 1600 στρατιωτικά μπρελόκ και αντικείμενα.
«Αγαπώ τη χώρα μου, αγαπώ την πατρίδα μου και με αυτό τον τρόπο, την έχω μαζί μου», επισημαίνει και διευκρινίζει πως έχει ήδη συγκεντρώσει μπρελόκ σχεδόν από παντού: από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη, αλλά και από χώρες του εξωτερικού. Μάλιστα, αναφερόμενος στα πιο σημαντικά αντικείμενα της συλλογής του, είπε πως ξεχωρίζει τον έπαινο που τού έδωσε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ (Jens Stoltenberg), το μεταλλείο της ειρηνευτικής δύναμης του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, τις συγχαρητήριες επιστολές στρατηγών και τις αναμνηστικές πλακέτες τιμής ένεκεν, για την προσπάθειά του.
«Ένας πρώην λοχαγός των Ειδικών Δυνάμεων (άγνωστος σε μένα), μού έστειλε ένα αναμνηστικό μπρελόκ, που είχε βγάλει μαζί με τον φίλο του, όταν αποστρατεύτηκαν. Δυστυχώς, ο φίλος του πέθανε και όπως μού έγραψε, μού το δίνει γιατί πλέον με θεωρεί φίλο του», λέει συγκινημένος και δηλώνει περήφανος, διότι έχει στη συλλογή του «ένα ειδικό σήμα, που φορούσε ο ήρωας Κώστας Πανανάς, όταν κατέπεσε με ελικόπτερο στην Κίναρο, μαζί με τον υποπλοίαρχο Τουλίτση και τον Ανθυπασπιστή Ευαγγέλου. Η οικογένεια του μού το εμπιστεύτηκε και τους ευχαριστώ για αυτό».
Αναφερόμενος στον πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία, ο 26χρονος στέλνει το δικό του μήνυμα ειρήνης: «μέχρι τώρα ακούγαμε για πόλεμο μόνο στις ιστορίες των παππούδων μας. Ο κόσμος δεν τα χρειάζεται αυτά. Πρέπει να γίνουμε μαχητές της Ειρήνης. Αν με άκουγαν αυτοί που κάνουν πόλεμο, θα τους έλεγα: “σταματήστε τώρα, δε θέλουμε άλλους νεκρούς”».
«Αυτό που κάνει ο Τάσος είναι στόχος ζωής», υπογραμμίζει ο πατέρας του 26χρονου και προσθέτει πως, «μαζί με τη μητέρα του, τον στηρίζουμε σε κάθε του κίνηση, σε όλη αυτή την προσπάθεια. Είμαστε περήφανοι, γιατί το παιδί μας, τιμάται από τους υπερασπιστές της εδαφικής μας ακεραιότητας».